Bergen aan Zee
Dat fraaie beest daar op het strand
dat is zoals
de hindernissen die we zagen
uit nut en onnut opgebouwd
uit resten vroeger leven
een lappendeken dus
van even zoveel vragen.
De kleur en vorm daarvan
zij werden een nieuw streven
het beest dus wat wij zagen.
Het beest bijt niet
en blijkt ook niet
vraatzuchtig
wraakzuchtig
of innerlijk onrustig.
Het wil als wij gezien, gestreeld
en als het even kan
ook zelf wel aaien.
Zullen wij dat dier
dat ons zoveel kan leren
in al zijn kleur en pracht
dan maar eens adopteren
met heel zijn vacht
van onbenoemde onderdelen?
Misschien lukt het ons dan
om al dat vreemds
van jouw en mijn verleden
om te vormen tot
een even overtuigend
en vast ook vreemd
maar .. .samenhangend heden?
Marten Tollenaar 