Pensioen

 

Straks ga ik met pensioen

dat weet ik dus al járen.

Ik spaar mezelf daar nu al voor,

voor de golfbaan straks,

de berg ongelezen boeken.

Een huisje, caravan of camper?

Gewoon een beetje aan de drank?

Maar hoe dan ook  – mits fit –

wordt het verschrikkelijk fijn en leuk

met alles dat

altijd al  inhoud had maar

nu nog wachten moet

en aldoor moest.

 

Er wacht een reuze fijne tijd.

Straks ga ik met pensioen

en tikt het gouden klokje van de baas

trouw weg wat mij nog rest aan tijd

die  “goede en gezonde jaren”

mij toegewenst

(die reuzefijne tijd

is echt verschrikkelijk leuk).

 

Ik zal ‘in ruste’ zijn

mijn houden- van

beperkt moeten laten

tot kleine – lieve – kring

en zonder het beroep, de taak

om krom weer ‘recht’ te maken.

Ook die pretentie krijgt pensioen.

 

Ik weet al die járen al:

het wordt een reuze fijne tijd!